Ik was wel iets ouder, ongeveer 10 jaar. Maar concerten waren voor mij verboden terrein. Verder was ik een te verlegen en schuchtig huismusje om me met fanclubs en dergelijke bezig te houden.
Ik draaide hun muziek en kocht alles van a-ha waar ik mijn handen op kon krijgen en wat mijn karige zakgeld mij veroorloofde
Verder noem ik me pas sinds kort fan. Eigenlijk heeft het woord ‘fan’ voor mij een negatieve bijklank en durfde ik absoluut niet toe te geven dat ik er ook een zou zijn. Na jaren van therapie :+ durf ik nu met trots te zeggen dat ik er eigenlijk altijd een geweest ben
Greetz *TBP* *D
Linda de R schreef:
>
> Nee, ik was daar toen helemaal niet mee bezig. Ik vond de
> muziek keigoed en ik verzamelde boekje, posters enz enz van
> A-Ha en als ik kon kocht ik een bandje van ze maar daar hield
> het mee op.
> Toen ik A-HA voor het eerst hoorde en zag en ik gek van ze
> werd was ik net 8 jaar.
> Ik kende om eerlijk te zijn het begrip fan niet en dacht er
> eigenlijk ook niet echt over na dat ze ook concerten gaven en
> wat voor horde's fans ze hadden.
> Ze waren voor mij gevoel net zo onbereikbaar als filmsterren
> enz.
> Klinkt misschien heel raar voor jullie. Ik kan ook niet echt
> uitleggen wat ze voor mij waren, wat voor gevoel ze me gaven.
> Toen ze uit elkaar gingen baalde ik wel vreselijk en drong
> het tot me door dat ik ze nooit meer zou kunnen zien live.
>
> Toen ik las dat ze weer een cd uitbrachten en dat er meer
> kwamen was ik ongelovelijk blij en ben ik gelijk naar de
> winkel gerend.
> Minor earth, major sky vind ik geweldig. Hij is helemaal
> grijs gedraait bij wijze van spreken. Lifelines vind ik
> persoonlijk wat minder. Te voorzichtig.
> Maar wel lekker oudewets mooi.
>
> Groetjes van Linda